za 12 nov 2022, 15:00 uur – Three of a Kind. De selectie begint met een studio-opname uit 1954 en eindigt in 2001 met een live uitvoering. Ook de muzikanten vormen een breed palet – van zangeres Helen Merrill (foto) tot Tony Overwater. En dan de stukken… van een slow torch song tot een Oleo waar de vonken vanaf vliegen
Born To Be Blue
“When I met you
The world was bright and sunny
When you left the curtain fell…”
De standard Born To Be Blue is geschreven door Mel Tormé en Bob Wells. Vocaliste Helen Merrill interpreteerde deze aangrijpende torch song in 1954 op haar debuutplaat. Goed gezelschap van arrangeur Quincy Jones, én trompettist Clifford Brown.
10 jaar later komt Chet Baker met een vocale versie. Pianist Bobby Scott produceert verbluffend veel noten in dit langzame stuk. Maar precies de goeie! En very bluesy. De derde man van het trio is gitarist Kenny Burrell. Hij zorgt voor een relaxte, ritmisch ondersteunende akkooordenreeks. De bas doet ie er zelf bij, op de lage snaren. Géén drums. De klankregisseur verdient straf; de zwembadakoestiek is niet te harden….
Een instrumentale versie horen we van gitarist Wes Montgomery. In 1962 treedt hij op in Berkeley (Cal). Op het live album is de begeleiding in handen van het Wynton Kelly trio, met Paul Chambers bas en Jimmy Cobb op drums – een trio, onder meer bekend van de samenwerking met Miles Davis. Montgomery neemt ruim de tijd voor zijn sfeervolle, fraai uitgewerkte solo.
Het album, Full House (1962), waarop ook tenorist Johnnie Griffin een rol speelt, is van zeer hoge kwaliteit. Het enthousiast reagerende publiek in de club draagt bij aan de beleving.
Oleo
Oleo was in de jaren ’50 een sterk opkomend margarinemerk in de States. Maar jazzliefhebbers associëren de naam direct met de compositie van Sonny Rollins uit 1954. De standard werd door Miles Davis maar liefst vijf keer opgenomen. Vorm en akkoordenschema zijn traditioneel, maar de melodie is met name ritmisch-metrisch zeer geraffineerd.
Pianist/componist Horace Tapscott (1934-1999) is hier geen bekende naam, ondanks zijn behoorlijke discografie. In 1997 zette hij Oleo op de plaat, in een triobezetting. Een strikt individuele stijl kan hem niet worden ontzegd. De kennismaking zal niemand onberoerd laten. Luisteren dus!
Veel makkelijker te volgen is de uitvoering van het Miles Davis Quintet, met Coltrane op tenor (1956).
Gitarist Pat Martino sluit dit blok af, met een live opname uit 2001 vanuit Yoshi’s (Oakland). Met Joey DeFrancesco aan het orgel en Billy Hart op drums. Een ongebruikelijke intro. En in het thema zit een ritmische variatie die je even op het verkeerde been zet. Lekkere orgelsound van DeFrancesco.
Bohemia After Dark
Deze compositie van Oscar Pettiford wordt uitgevoerd door de Diamond Five, Ray Anderson en Tony Overwater.
Albumgegevens vindt u in de Gids.
Three of a Kind is een programma van Bert Broere