za 8 nov 2025, 20:00 uur – Musicians Corner.
Professioneel werktuigbouwkundige, componist, arrangeur, multi-instrumentalist, bandleider; werkzaam binnen jazz, rock & roll, soul, blues…en zo kunnen we nog even door gaan over Alan Laurillard (Vancouver 1946).
Programmamaker Carolien Schönfeld gaat met hem in gesprek.
In 1972 komt Laurillard vanuit Canada naar Amsterdam. Enkele jaren later vestigt hij zich in het Groningse Eenrum. In Groningen organiseert hij workshops, bedenkt nieuwe bandconcepten en geeft een flinke boost aan het plaatselijke muziekleven.
Met zijn ‘Noodband’ en het ‘Greetje Bijma Kwintet’ kreeg hij internationale bekendheid. Diverse onderscheidingen vielen hem ten deel, waaronder de Boy Edgar Prijs.
Een selectie van Laurillards Speellijst:
Rumble (1958)
‘Rumble’ is de eerste single van gitarist Link Wray (foto). De plaat, een instrumental – gitaar, bas, drums -, werd een enorm succes. Overstuurd gitaargeluid, tremolo, powerchords, distortion…, dat was me wat in 1958. En dat met minimale muzikale gegevens en lang uitklinkende samenklanken.
Bob Dylan vond het “the best instrumental ever.”
I Got You (I Feel Good) (1964)
Het begint met een schreeuw, en het eindigt met een dubbele schreeuw – van zanger James Brown, gevolgd door die van de band. Dat hij positief gestemd is zullen we weten. Een fraai gecomponeerd bluesschema met de nodige variatie. Stevige baslijn, swingende syncopen in de goed gearrangeerde blazers, met enkele solomaten voor altsaxofonist Maceo Parker. Vrolijk makend.
Sur L’autoroute (1981)
Het Willem Breuker Kollektief rijdt met een pittige snelheid op de autoweg, waarbij de nodige risico’s worden genomen. Een muzikale wervelwind, uitmondend in een ‘vrije impro’ saxsolo. De titel “Sur L’autoroute” is overgenomen van Miles Davis’ Ascenseur pour l’échafaud – de muziek die Davis in 1957 in Parijs creëerde voor de gelijknamige film van Louis Malle. (Ook op díe autoroute hoge snelheden.)
Dig! (1996)
Keiharde dansmuziek – lekker doorstampend op één grondtoon – van en met tenorist Hans Dulfer. Feest!
Prelude for Prelude (After J.P. Rameau) (2019)
Niks geen Rock & Roll, Soul, of Jazz, maar 20e-eeuwse, deels geïmproviseerde ‘kunstmuziek’. Uitgevoerd door het Nederlandse Barokorkest Holland Baroque en de Chinese shengspeler Wu Wei. De ‘sheng’ is een Chinees blaasinstrument, bestaande uit bamboepijpen – een ‘mondorgel’, dat ook samenklanken kan produceren.
De speeltijd is twee minuten, maar lijkt veel langer. Pas in de tweede minuut komt geleidelijk de Franse barokcomponist Jean-Philippe Rameau om de hoek kijken.
Geconcentreerd luisteren vereist.
———————————
Daarnaast werken van o.m. Guus Janssen, Han Bennink, Leo Cuypers én van Alan Laurillard himself.
Musicians Corner – Carolien Schönfeld
