Een bigband met de vrijheid van de moderne jazz, zo hebben we Tetzepi in de eerste set al leren kennen. Wat biedt de tweede?
‘Meer van hetzelfde’, zouden we kunnen zeggen, maar dat zou flauw zijn. Toegegeven, ook deze set biedt weer zes nummers waarin de bezetting van een bigband gecombineerd wordt met de improvisatiedrang van de bebop of nog modernere stijlen. Maar bij muziek die zo wild alle kanten op schiet kun je moeilijk beweren dat je twee keer drie kwartier naar hetzelfde zit te luisteren.
Het belangrijkste verschil met de eerste set is de graad van ruigheid. Wat hier klinkt gaat vaak een stuk verder dan wat we eerder hebben gehoord. We horen meteen in het eerste nummer al rockinvloeden. Het tweede nummer, ‘Glassworks’, heeft minimalinvloeden (goh, die titel…). Daarna volgt een collectieve improvisatie. Free jazz, met een bigband! Dat is wel even heftig hoor! Voor de mensen die toch liever een strak kader hebben is het volgende nummer weer ‘Solide’. In de laatste twee nummers is ineens de jazz weer terug (dat wil zeggen: een geluid dat algemeen als zodanig herkend zou worden). We horen zelfs duidelijke stijlmerken van de swing! Niet dat we ons meteen bij Benny Goodman wanen, maar het is duidelijk: in al zijn vernieuwingsdrang vergeet Tetzepi de traditie niet.