Search for:
spinner

Herbie Hancock Sextet (1)

wo 15 jan 2025
Thema: Jazz

za 18 jan 2025, 17:00 uur – House of Hard Bop.
Begin jaren ’60 begint Herbie Hancock (1940) zich te manifesteren aan het jazzfront. Naast zijn uitgebreide academische studies deelt hij podia met Oliver Nelson, Phil Woods en Donald Byrd. Op Donald Byrds album Royal Flush (1961) maakt hij zijn Blue Note debuut. Zijn eerste soloalbum, Takin’ Off uit 1962 – met Watermelon Man –, trekt de aandacht van Miles Davis. Een jaar later maakt hij deel uit van Davis’ Second Great Quintet, met in de ritmesectie bassist Ron Carter en drummer Tony Williams.
Donald Byrd, én Tony Williams maken deel uit van Hancocks My Point of View uit 1963. U hoort dit volledige album. Daarna 4 stukken van Speak Like a Child uit 1968.

Naast Byrd en Williams horen we trombonist Grachan Moncur III, tenorist Hank Mobley, gitarist Grant Green en bassist Chuck Israels op My Point of View. Stilistisch waaiert de muziek diverse kanten op. Zo wordt Grant Green ingezet in twee stukken met een uitgesproken soul karakter: Blind Man, Blind Man, – simpel thema en harmonie, voornamelijk gebaseerd op één grondtoon – en het stuk met de intrigerende titel And What If I Don’t.
In A Tribute to Someone, een compositie uit 1959 uit Hancocks studieperiode, kantelt de sfeer naar relaxed. Lange, lyrische solo’s van Byrd en Mobley. Drummer Williams zit er, ook in dit tempo, bovenop. Qua vorm en harmonie gaat King Cobra nogmaals een andere kant op. Hoge complexiteit, en ‘vrije’ ritmes van met name Williams die elastisch om, en over de maatstrepen heen speelt. De laatste minuut is helemaal voor hem. Miles Davis haalt wonderboy Williams in deze periode binnen in zijn Second Great Quartet, waar hij zich razendsnel zal ontwikkelen. Davis zag de toen zeventienjarige (!) Williams als “(…) the center that the group’s sound revolved around.”

Vijf jaar later, in 1968, verschijnt Speak Like a Child. Een totaal ander concept. In de sextetbezetting twee minder gebruikelijke instrumenten: altfluit (Jerry Dodgion) en bastrombone (Peter Phillips). Thad Jones speelt flugelhorn. Bassist is Ron Carter en Mickey Roker zit aan de drums. Het blazerstrio wordt door Hancock strak gearrangeerd. We horen de invloed van onder meer Gil Evans. De blazers soleren niet, waardoor de aandacht vooral uit gaat naar de pianist. In First Trip, een compositie van bassist Carter, ontbreken de blazers. Het swingt ‘ouderwets’ lekker. Binnen de context van het album is dit stuk, met zijn direct herkenbare vormgeving, opmerkelijk overzichtelijk.

House of Hard Bop – Eric Ineke