za 17 mei, 17:00 uur – House of Hard Bop.
Vader en zoon, allebei top notch jazzmuzikanten – komt niet zo vaak voor. Nog minder vaak: vader en zoon naast elkaar op de bühne/in de studio. Uiterst schaars: beiden in duoverband spelend, met hetzelfde instrument. En dan bevinden de Raneys zich qua spel ook nog zo dicht bij elkaar, dat het lastig is om ze uit elkaar te houden. Uniek! In 1979 staan ze in de SteepleChase studio in Kopenhagen, en twee jaar later treffen ze elkaar in Hilversum, in de Criss Cross studio van producer Gerry Teekens. Cool-toned kamerjazz.
In de Deense productie, Stolen Moments, horen we de Amerikanen Michael Moore (bas) en Billy Hart
(drums) in de kwartetbezetting.
In Jonathan’s Waltz, een compositie van Jimmy, wordt het th
ema door beide gitaristen geëxposeerd. Daarbij wisselen ze elkaar melodisch af. Afwisseling ook in de textuur: melodie/begeleiding, én, beiden contrapuntisch melodisch. Meerduidigheid in het metrum – in tweeën/in drieën – dat óók nog. Een rijk gevuld begin.
Stolen Moments (Oliver Nelson) wordt gevolgd door Jimmy Raney’s Samba Teekens. De naam Teekens zullen we nog tegenkomen. Laat je verrassen door de metrum-ontregelende slotmaten.
De standard Alone Together, opent met polyfoon gitaarspel. Maar waar zit het thema? Wie het ontdekt mag zichzelf een drankje inschenken.
————————————-
In 1981 organiseert Gerrie Teekens een Nederlandse concerttour met Jimmy en Doug Raney, bassist Jesper Lundgaard, en… drummer Eric Ineke. De tour wordt een succes. Teekens besluit, aansluitend, een plaat te produceren. Het resultaat is Raney ’81. Het betekent tevens de geboorte van het label dat een internationaal succes tegemoet zal gaan: Criss Cross Jazz!
What Is This Thing Called Love opent met een ‘dissonante’ intro. Bassist Lundgaard, met zijn elastische toon en swing, komt mooi naar voren in het klankbeeld. Subtiel slagwerk, in evenwicht met de softe volumes. Ook in evenwicht: het volumeverschil tussen solerende en begeleidende gitaar. Let op de allerlaatste tel van het stuk – de ‘dissonant’ van het begin zet de punt.
This Is New schakelt het tempo omlaag. In My Shining Hour gaat dat weer upward; in dit stuk een lang drumverhaal.
Verder Peri’s Scope, Sweet and Lovely en Chewish Chive and English Brick.
Dit is de laatste uitzending van een drieluik.
Voor het 1e programma, Klik. Voor het bijbehorende Nieuwsbericht, Klik.
Voor het 2e programma, Klik. Voor het bijbehorende Nieuwsbericht, Klik.
————————————————————
Meer informatie? Er bestaat een schitterende website over de Raneys, the Raney Legacy.
www.jonraney.com. Jon is de broer van Doug. Zeer de moeite waard!
House of Hard Bop – Eric Ineke
In het volgende House of Hard Bop: The Diamond Five. John Engels, de drummer van deze hardbop groep – de enige nog levende van het kwintet, en nog altijd actief – viert zijn 90e verjaardag.
——————————————-
In het tijdschrift Jazz Bulletin (juni 2019, nr. 111) doet Eric Ineke uitvoerig en levendig verslag van zijn avontuurlijke tournee met de Raneys. Hieronder de laatste alinea’s.
Doug overleed in 2016 onder droevige omstandigheden. Hij had zich als gitarist ontwikkeld tot een eigen persoonlijkheid met een herkenbare eigen sound, en met een ongelooflijk goede timing, terwijl hij als een van de weinige gitaristen de legacy van Jimmy op het allerhoogste niveau doorgaf. Maar net als zijn vader werd hij geteisterd door de alcohol-demonen die een leven aardig in de war kunnen schoppen. Ik mag hopen dat de toekomstige generatie jazzgitaristen zich ervan bewust wordt dat de bijdrage van Jimmy en Doug Raney aan de jazz van onschatbare waarde is.
Het was een groot voorrecht om met de Raneys en bassist Jesper Lundgaard muziek op zo’n hoog niveau te mogen spelen. Onvergetelijk. Om met drummer Jake Hanna te spreken: “I had the best seat in the house.”
