za 18 okt, 17:00 uur – House of Hard Bop.
In 1977 verschijnt de plaat Song for Sisyphus (Gryphon Records). Bassist is Steve Gilmore, en aan de drums zit Bill Goodwin. Phil Woods speelt sinds 1974 met deze ritmesectie – een samenwerking die tientallen jaren stand houdt. Negen jaar later, in 1986, is Woods in Nederland. Naast hem staat…Dizzy Gillespie.
Een veelgenoemde karakteristiek van Woods’ spel is zijn krachtige big, fat sound. Saxofonist Dave Liebman omschrijft het als volgt: “(…) when you play next to Phil Woods, you cannot hear yourself. You can NOT hear yourself! He is so loud, and he doesn’t even need a microphone. It’s not a bad sound, it’s an incredibly gigantic sound.” *)
Song for Sisyphus (8 stukken) – naast bassist Gilmore en drummer Goodwin horen we gitarist Harry Leahey en pianist Mike Melillo.
Song for Sisyphus (Woods)
Last Night When We Were Young (Harold Arlen)
Nuages (Django Reinhardt) – een solostuk voor gitarist Harry Leahey.
Change Partners (Irving Berlin) – een AABA song form, maar let op: 16 maten voor de A-delen, maar 10 (tien) voor B. Iets na de helft start een opbouw, tweestemmig beginnend met sax en bas. Daarna voegt de gitaar in, en tenslotte de piano. Dat leidt tot meerstemmige, melodische improvisatie, die richting rücksichtslos contrapunt gaat. Harmonie en vorm houden alles binnen de lijnen.
Monking Business (Mike Melillo)
Summer Afternoon (Mike Melillo)
When My Dreams Come True (Irving Berlin) – solo voor de pianist.
Met Shaw ‘Nuff, een compositie van Charlie Parker/Dizzy Gillespie, belanden we qua betekenis, themakarakter, en tempo, in de hoogtijdagen van de bebop. Shaw slaat op Billy Shaw, manager van onder meer Charlie Parker. ‘Nuff is een afkorting van ‘enough’.
Lekkere uitsmijter, die nog lang in je hoofd blijft cirkelen.
——————————–
Dizzy Gillespie meets The Phil Woods Quintet
Het Phil Woods kwintet tourde in 1986 door Europa. Een ontmoeting met trompettist Dizzy Gillespie resulteerde onder meer in een plaatopname voor Timeless Records, in Studio 44 in Monster. Naast Gillespie, en Phil Woods plus ritmesectie, horen we Tom Harrell (trompet/flugelhorn) en Hal Galper (piano).
Oon-Ga-Wa (Gillespie) kalmeert het brein, na Shaw ‘Nuff. Lager tempo, een thema dat probleemloos naar binnen gaat, ondersteund door een relaxed, latin ritme.
Loose Change (Hal Galper) neemt een hogere versnelling in hardbop stijl. Met een duur van ruim 8 minuten nemen alle solisten – inclusief bassist Steve Gilmore – ruime solotijd.
Dat geldt ook voor afsluiter Terrestris (Tom Harrell), met 8’30”.
Met opnieuw een latin karakter vormen de drie stukken een smakelijke sandwich.
House of Hard Bop – Eric Ineke
Klik voor aflevering 1 van “Phil Woods – altsaxofoon”
Klik voor het bijbehorende Nieuwsbericht
*) The Ultimate Sideman – Eric Ineke in conversation with Dave Liebman
(Pincio Uitgeverij)
