Componisten/uitvoerenden: AnimaeNoctis | Eileen McLoughin | Kristaps Freimanis | Luis Guita | Roland Kuit | shan-uh-kees | Sylwia Gorak | Tim Reed | Wayne DeFehr | Weronika Trojańska
ZONDER TITEL (LEO AMINO)
01/ shan-uh-kees – Untitled ( I am noel o) 05:12
02/ Luis Guita – Leo Amino Untitled 07:00
03/ Tim Reed – Untitled (5) 02:23
04/ Weronika Trojańska – Untitled 1954 04:10
05/ Sylwia Gorak – Zaśpiewać Rzeźbę 01:20
06/ AnimaeNoctis – Reflectional #1 03:12
07/ Roland Kuit – Polymorphics for Leo Amino 08:45
08/ Eileen McLoughin – Inside and Outside Leo Amino 02:56
09/ Tim Reed – Untitled (2) 04:15
10/ Kristaps Freimanis – Amino 1 04:05
11/ Wayne DeFehr – Resonant Light II 04:32
12/ Weronika Trojańska – Untitled (Leo Amino) SAMPLE 02:41
13/ Roland Kuit – RYB noise 08:24
“Untitled (Leo Amino)”, gemaakt ter gelegenheid van de 13e jaarlijkse ReVIEWING Black Mountain College-conferentie en de tentoonstelling Leo Amino in het Black Mountain College Museum + Arts Center in Asheville, North Carolina. Cuated by Weronika Trojańska.
Het stuk is gemaakt met de volgende muzikanten en componisten: AnimaeNoctis, Wayne DeFrehr, Chelidon Frame, Kristaps Freimanis, Sylwia Gorak, Luis Guita, Roland Kuit, Eileen McLoughin, Tim Reed en shan-uh-kees. Curated door Weronika Trojańska.
Dit album is ontstaan als eerbetoon aan alle muzikanten die aan ditproject hebben meegewerkt en hun speciaal voor dit project gemaakte composities.
Meer over het algemene concept:
het gebruikt geluid als representatie van Leo Amino’s sculpturen. Omdat sommige van zijn werken qua vorm al op muziekinstrumenten lijken, zoals die gemaakt van hout en draad (hij gaf ze vaak ook de titel “Composities”), of partituren, roepen zijn “refractionele” sculpturen, gemaakt met licht, kleur en transparante materialen, over het algemeen een gevoel op dat vergelijkbaar is met muziek. Het stuk richt zich dan ook op het idee om deze helderheid van kleur en vorm om te zetten in een ander medium en Amino’s kunstwerken te rematerialiseren in geluid. Aan de ene kant kan het het publiek de kans geven om een ander aspect van het werk van de Japans-Amerikaanse kunstenaar te ontdekken dan de visuele aspecten, aan de andere kant zou het een kans kunnen zijn voor mensen die zijn werk niet kunnen zien om het op de een of andere manier te ervaren. Spelend met het idee van onzichtbaarheid, fungeren de gecreëerde “soundscapes” (met de hulp van professionele muzikanten) meer als spiegels dan als kopieën.
https://weronikatrojanska.bandcamp.com/album/untitled-leo-amino-bonus-tracks
