Nederlandse muziek in de 20e en 21e eeuw, aflevering 5.
Er is Frans impressionisme, Duitse Romantiek, en het kenmerkende Italiaanse bel canto. Vele landen hebben eigen manieren om zich uit te drukken wat ook tot een stilistische identiteit leidt. Een kenner kan zelfs het verschil benoemen tussen Noord-Duitse Barok en Franse Barok. Hoe zit dat met Nederland? Is er zoiets als een “Nederlandse” stijl, en zoja, wat houdt dat in? In Nederlandse muziek in de 20e en 21e eeuw gaan we op zoek naar de Nederlandse identiteit.
1. Ton de Leeuw (1926-1996). Prière (1954).
Nederlands Kamerkoor olv Uwe Gronostay.
2. Tristan Keuris (1946-1996) [foto]. Arcade (1995), deel 3.
Radio Philharmonisch Orkest olv David Porcelijn.
3. Tristan Keuris. Michelangelo songs (1989/90), song 3:
‘Di morte certo, ma non gia dell’ora’.
Margriet van Reisen, sopraan. Holland Symphonia olv Otto Tausk.
4. Tristan Keuris. Vioolconcert nr. 2 (1995).
Yayoi Toda, viool. Radio Kamerorkest olv Peter Eötvös.
Met dank aan: 
