La Canción & Uxía Dominguez Senlle
26 maart 2004, Kleine Zaal, Concertgebouw, Amsterdam
Hoog linksboven in Spanje ligt een bijzonder hoekje: Galicië.
Ons beeld van Spanje wordt vanouds bepaald door het midden en zuiden: Castilië en Andalusië. Daar komt alles vandaan wat we typisch Spaans vinden, van de Spaanse taal tot aan het stierenvechten en de flamenco. Sinds decennia kennen we ook Catalonië, het oosten van het land, met zijn eigen taal en gewoontes.
Galicië kennen we minder goed. Deze regio is vooral bekend bij verstokte langeafstandswandelaars, al dan niet met een religieus motief. Weinig mensen komen in aanraking met de Galicische taal – de facto een Portugees dialect of anders een zeer nauwe verwant – en nog minder mensen kunnen zich iets voorstellen bij Galicische muziek.
Uxía maakt al jaren Galicische volksmuziek. Begeleid door instrumenten als de draailier, de gitaar en de accordeon brengt ze de muziek van haar regio. De Arabische inslag van de flamenco is hier ver te zoeken; de muziek doet eerder middeleeuws aan. Niet zo vreemd, als je bedenkt dat dit gebied nauwelijks onder Moorse heerschappij heeft gestaan. Eens te meer blijkt maar weer hoe divers en eeuwig verrassend dit land is.