za 15 feb, 17:00 uur – House of Hard Bop.
U hoort twee resterende stukken van Speak Like a Child.*) Vervolgens het volledige album The Prisoner, uit 1969. Dit conceptalbum, opgedragen aan Martin Luther King die in1968 werd vermoord, gaat enkele stappen verder dan zijn voorganger, Speak Like a Child. De blazerssectie is uitgebreid, en is niet beperkt tot een ensemble in de hoekdelen van de stukken. De arrangementen zijn complexer, en enkele blazers laten individueel flink van zich horen in kokend solowerk.
In The Prisoner – zijn laatste opname voor Blue Note Records – heeft Hancock zijn ambities tot grote hoogten opgevoerd, én vorm gegeven. Hij noemt dit werk een “social statement written in music.”
De cyclus opent in een rustig tempo met I have a Dream. De titel is een bekend citaat uit een toespraak van Martin Luther King. Na de intro krijgt het blazersensemble veel ruimte. Volgen solo’s van piano en flugelhorn. Bas en drums leveren intensief accompagnement. De derde solo, van tenorist Henderson, voert de gecreëerde spanning verder op. Het laatste paneel is een breed uitwaaierend ensemble.
De spanning stijgt, en de sfeer buigt naar negatief beladen emotie in The Prisoner. De herhaalde, dissonante blazersakkoorden boren zich dwingend naar binnen. Een andere vorm van herhaling klinkt in de bas – een kort ostinatomotief in vijfkwartsmaat. Verschillende, breed uitgewerkte episodes wisselen elkaar af, zonder verlies aan intensiteit. De as Williams (bas) en Heath (drums) zweept de zaak flink op.
Bassist Buster Williams is de componist van Firewater. Hancock arrangeerde. In thematiek, spanning en vorm doet dit stuk het wat kalmer aan, maar de achtereenvolgende solo’s – sax, flugelhorn, trombone, piano, bas – doen de temperatuur oplopen.
He Who Lives in Fear matcht muzikaal met de titel, en herneemt, via de ensembles aan het begin en einde, de sfeer van Prisoner. Het centrale deel is een lange solo van Hancock in triobezetting. Promise Of the Sun heeft een vergelijkbare vorm.
De muziek van deze twee conceptalbums van Herbie Hancock zou, in de taal van klassieke muziek, ‘programmamuziek’ worden genoemd. Een buitenmuzikaal gegeven is het leidende idee voor de komponist. Het betreft dan instrumentale muziek, zonder tekst: De Vier Jaargetijden van Vivaldi, de Pastorale Symfonie van Beethoven, Dante Sonate van Franz Liszt, Also Sprach Zarathustra van Richard Strauss, Finlandia van Sibelius. Een kenmerk van goede programmamuziek is, dat het goede muziek blijft, ook al is de titel, resp. het programma niet bekend, of kan het de luisteraar weinig schelen.
En, blijft de muziek van Herbie Hancock recht overeind als we het programma/de titels, dat hele M.L. Kingverhaal, wegdenken?
Speak Like a Child
1.Goodbye to Childhood
2.The Sorcerer
The Prisoner
3.I Have a Dream
4.The Prisoner
5.Firewater
6.He Who Lives in Fear
7.Promise of the Sun
Bezetting The Prisoner
Johnny Coles – flugelhorn. Garnett Brown – trombone. Joe Henderson – tenorsax, altfluit. Tony Studd en Jack Jeffers – bastrombone. Hubert Laws – fluit. Jerome Richardson – basklarinet, fluit. Romeo Penque – basklarinet. Buster Williams – bas. Tootie Heath – drums.
*) Klik voor het Nieuwsbericht van Herbie Hancock Sextet (1)
*) Klik voor de Uitzending van Herbie Hancock Sextet (1)
House of Hard Bop – Eric Ineke
